Wat een fantastische, bijzondere plek, Mariannes vakantiehuis in de heuvels bij Aguilas! Ik had er al veel over gehoord, maar was er nog nooit geweest. Het huis ligt aan een onverharde weg bovenop een heuvel. Op die heuvel staan drie huizen, dit huis is het hoogstgelegen. Niemand die dus de tuin of het huis binnenkijkt. Verder is het totaal afgelegen met prachtig, vrij uitzicht over ruige, kale heuvels. In de verte flonkert de zee. Het landschap is wat je je voorstelt bij Spanje: robuust, kaal, leeg. Hier en daar een huis op een heuvel. Droge, kale heuvels, wat er groeit moet goed tegen de hitte kunnen: palmen, cactussen, vetplanten met bloemen in felle kleuren, olijfbomen, citroen- en sinasappelbomen. Erg mediterraan en mooi. De omgeving is totaal niet toeristisch (wel komen er veel Spanjaarden, die hun vakantie aan zee doorbrengen in hun eigen huis of appartement), maar de omgeving heeft niets aangeharkts over zich. Niemand doet zijn best het voor toeristen aangenaam te maken. Hier wordt gewoon gewoond en gewerkt! Naar mijn gevoel kan het bijna niet Spaanser. De sfeer in restaurants en bars is echt, het eten ongekunsteld lekker en niet op Noord-Europeanen afgestemd. Het huis zelf is al net zo Spaans en ongelikt als de omgeving. Geen overbodige poespas, geen truttige versieringen, maar lichte en open ruimtes, tegelvloeren, patio. Basic en functioneel. Er hangt een fijne sfeer. Eigenlijk zou ik er zó weer heen willen, al was het alleen maar om te zien hoe het huis en de tuin er in een ander seizoen bijstaan. Bericht van Anne, die in Aguilas was in maart 2009