De hele maand juli in het huis gezeten. Het is dan behoorlijk heet in Spanje kan ik u vertellen. Temperaturen van 30 graden zijn heel normaal. Daar moet je naar leven. Je aanpassen aan het Spaanse levensritme. Ook al ken je dat nog niet, daar kom je snel genoeg achter. Winkels gaan dicht om 1400 uur tot 1700 of zelfs later. Alleen die heerlijk supermarkten met zalige Aircondition blijven open. Stranden? Verlaten vanaf half drie. Dan moet je daar echt niet willen zijn. Ze hebben helemaal gelijk, die Spanjaarden. Heel Aguilas is verlaten in de zomersemiddagen. De mensen gaan hun (warme) eten bereiden, heerlijk tafelen en een uurtje liggen, tv kijken, hangen, in de koelte van de donkere huizen. Alle luiken dicht, geen streepje zon naar binnen, dan nog liever de lampen aan. De maaltijd van de dag is om 1500 uur smiddags. Dan volgt er nog een maaltijd rond de klok van 2200 uur, met daarvoor helaas voor de lijn van velen, behoorlijk wat tussendoortjes. Maar de paella's, de vis, de kip, wordt smiddags gegeten. Wijn erbij, of bier, water. Genieten. Het is zomer, veel mensen zijn vrij en hebben de tijd. Om een uur of 1900 zijn de stranden weer vol, vaak voller dan in de ochtend, en de gezinnen blijven zitten tot aan zons ondergang, al pratend en spelend, en nootjes kauwend.
Wij deden dit ook. Althans gedeeltelijk. Ons ritme was meestal smorgens naar zee, tot een uur of twee, dan naar de koele supermarkt, boodschappen doen in alle rust want de Spanjaarden zijn dan al naar huis, daarna terug naar de berg, waar we vaak pas om 1500 aan kwamen, uit laden, douchen, koken, we gingen vaak om half vijf pas eten, dus bijna weer Nederlandse avondmaal tijd. Wat maakt het allemaal uit, het was dan toch nog te heet om iets anders te doen, en in juli blijft het heet, tot 1900 uur. Ook op de berg, waar altijd een briesje waait en altijd wel een koel plekje is te vinden.
Een tweede rondje strand zat er voor ons meestal niet in. Want vanaf 1900 begon voor ons het mooie licht op de berg. Dan wordt het zachter, de zon gaat terug, en kun je volgen tot na 2100 uur als die achter de bergen in het westen zakt. Voor mijn echtgenoot begint dan niet snel daarna de muggentijd, dus deed hij zijn sokken en (dunne) lange broek aan, om niet door die piepkleine ettertjes te worden lek geprikt. Zodra de zon verdwijnt, komen zij naar buiten. Ook daar zit een vast ritme in. Maar wat zijn die avonden daarboven onvergetelijk mooi. Die serene rust, de pret met elkaar, de spelletjes, verstoppertje in de tuin, de kinderen kregen er geen genoeg van.
Andere avonden maakten we ons na de siesta om een uurtje of 1900 mooi en fris en trokken naar de stad, om op de plaza de Espana te genieten van het straatleven, een ijsje of een tapasje in onze favoriete bar ergens boven aan een steegje, Il Pimiento genaamd. Wat je daar mee maakt, rijen mensen die daar willen eten vanaf 2200 uur tot diep in de nacht. Wij met de kindjes zorgden er rond 8 uur te zijn, zodat er nog een tafeltje vrij was. Heerlijke Patates con Ajo, jamon, worstjes, en salade. Mijn avond is dan bij voorbaat geslaagd.
Aguilas. De omgeving is niet extreem mooi, het is ruw, echt, niet aangelegd voor toeristen, zeker niet voor Nederlandse toeristen. Je vindt er van alles. Puur natuur, ongerepte stranden, maar ook lelijke afvalbulten, vervallen wijken, schrikbarende armoede, rommelige barretjes. Kortom Spanje.